Beeldbepalend

Huizen Het dorp waar mijn roots liggen is Huizen. Een voor velen voormalig vissersdorp met inderdaad de Vissersbuurt, voor menigeen een fotogenieke buurt maar veel viselementen kom je er niet tegen. Huizen kreeg in de veertiende eeuw haar naam en is aanvankelijk een agrarische gemeente met gemengde bedrijven, akkerbouw en veeteelt en die veeteelt komt terug in het wapen van het dorp. Het is niet alleen een dorp van vissers en boeren, maar ook een dorp van bouwers, en soms moet daarvoor worden gesloopt. En het geloof? Ach daar wen je aan en dat gebruik je zoals het jou uitkomt. Dus een beeld voor de kerk? Waarom niet! Ik begin mijn wandeling door het oude dorp bij… de Oude Kerk. Hier in de punt van de Kerkstraat en de Havenstraat staat onder de bomen in brons de Huizer Vrouwen , uit 1994. Toenmalige bewoners van ‘ouweliedenhuis’ Voor Anker hebben voor dit beeld van de in Tilburg geboren beeldhouwer Felix van Kalmthout model gestaan. In het zorgcentrum voor Anker woonden, in

Almere Buiten Met meer dan 55.000 inwoners is Buiten qua grootte de tweede (woon)kern van Almere. De eerste bewoners kwamen in 1984 naar de Molenbuurt, de oudste woonwijk van dit stadsgedeelte van de groeistad Almere. Op dat moment was er al industrie op het industrieterrein De Vaart waar een aantal grote (Japanse) bedrijven zich hadden gevestigd, maar ook Beiersdorf vond hier een plaatsje. De meeste bedrijven zijn inmiddels alweer verhuisd. Voor Buiten Beeld stap ik op de fiets en maakt met wat zoekwerk een tocht van 28 kilometer. Voor Beeldbepalend deel ik mijn verhaal in twee happen. Vanuit de Faunabuurt   zoek ik het Gerrit Schultepad op. Een van de vele doorgaande fietspaden in Almere en die hebben allemaal een link met fietsen. In de Bloemenbuurt kruist onder andere het Bougainvillepad mijn route en aan dat pad staat De Ontmoeting van Willem G van de Hulst, kunstschilder, schrijver, beeldhouwer. Het bronzen beeld uit 1991 staat vlakbij basisschool De Torteltui

Zeist   De toenmalige Leidse stadsarchitect Jacob Roman is de ontwerper van de Lusthof Slot Zeist in opdracht van Willem Adriaan graaf van Nassau-Odijk en de eerste vrijheer van Zeist. De tuin was een ontwerp van Daniël Marot, een Franse Hugenoot. Vanwege een grote schuld werd het slot in 1745 door de nazaten van Willem Adriaan verkocht aan de Amsterdamse ijzerhandelaar Cornelis Schellinger, waarna de Evangelische Broedergemeente, ook wel Hernhutters genoemd, een vleugel van het slot mochten gebruiken. Het ging hierna nog in talloze andere handen over. In 1830 kreeg de tuin een Engelse landschapsstijl. In al die eeuwen is er veel gerestaureerd en aangepast en soms in oude staat hersteld. Begin deze eeuw is het slot aangepast aan de huidige eisen van veiligheid en techniek. Terwijl ik in het slotpark wandel wordt het slot opnieuw opgefrist. Net buiten het park en in het park staan beelden opgesteld, waarvan er achttien tot een tentoonstelling behoren die nog tot eind van 2015 te

Weesp Dit oude stadje aan de Vecht is een bezoek zeker waard. Ik ga het niet over de cacao (Van Houten) hebben. Ook niet over musea, er is er een gevestigd in het oude Stadhuis. Inderdaad ook over cacao en Van Houten. Dit stadhuis is overigens tussen 1772 en 1776 gebouwd onder leiding van Jacob Otten Husley. Ik hoop enkele leuke beelden te kunnen laten zien, die slechts een klein beeld van Weesp vormen. Bij mijn wandeling door Weesp heb ik mijn scooter bij de Ossenmarkt neergezet en daar zal ik ook terugkeren. Eerst wandel ik richting Laurentiuskerk. Aan de voet van deze kerk staat in de tuin van de voormalige parochie het beeldje Herdersjongen van de Weesper kunstenares Burney Bavelaar. Dit beeld is in brons gegoten en moet een Somalische jongen voorstellen. Een jonge n met zorg voor zijn werk, die een lam veilig in zijn arm draagt, om dat lam terug te brengen naar de kudde. Enige tijd geleden is er brand geweest in deze kerk, waardoor onder andere de torenspits naar beneden

Amstelveen Artzuid 3  Keizer Karel V is de naamgever van de Keizer Karelweg in Amstelveen. Deze weg is aangelegd in 1960 en begint bij de Amstelveense Poel, het veenmeer iets ten westen van het oude dorp. Het loopt in noordoostelijke richting tot het Keizer Karelplein. Daar maakt de weg een bocht en gaat onder de A9 door langs het busstation en het Cobramuseum. De weg eindigt bij de Amsterdamseweg, waar die weg een scherpe bocht maakt. In de middenberm voorbij de rotonde met de Meester G. Groen van Prinstererlaan staan diverse kunstwerken die behoren bij de Amstelveense route van expositie Artzuid 2019, dat inmiddels is afgesloten. Het eerste object heet Windbloemig . Deze bronzen sculptuur is van het duo Heringa/Van Kalsbeek. Ook in de Amsterdamse Biënnale heb ik werk van dit koppel gezien. Zoals veel van het werk van dit duo is ook Windbloemig zeer grillig en hebben Liet Heringa en Maarten van Kalsbeek zich door de natuur laten inspireren. Verwilderde en woekerende planten