Deel 21

Almere Buiten



Met meer dan 55.000 inwoners is Buiten qua grootte de tweede (woon)kern van Almere. De eerste bewoners kwamen in 1984 naar de Molenbuurt, de oudste woonwijk van dit stadsgedeelte van de groeistad Almere. Op dat moment was er al industrie op het industrieterrein De Vaart waar een aantal grote (Japanse) bedrijven zich hadden gevestigd, maar ook Beiersdorf vond hier een plaatsje. De meeste bedrijven zijn inmiddels alweer verhuisd.

Voor Buiten Beeld stap ik op de fiets en maakt met wat zoekwerk een tocht van 28 kilometer. Voor Beeldbepalend deel ik mijn verhaal in twee happen. Vanuit de Faunabuurt  zoek ik het Gerrit Schultepad op. Een van de vele doorgaande fietspaden in Almere en die hebben allemaal een link met fietsen.

In de Bloemenbuurt kruist onder andere het Bougainvillepad mijn route en aan dat pad staat De Ontmoeting van Willem G van de Hulst, kunstschilder, schrijver, beeldhouwer. Het bronzen beeld uit 1991 staat vlakbij basisschool De Torteltuin. Iedere dag staan bij de school ouders te wachten op het uitgaan van hun kinderen. Zon of guur, dat maakt ze niet uit: jas open kraag omhoog.

Het beeld is helaas al diverse keren beschadigd. En ook is er een van de figuren volledig verdwenen. Dit is zeker niet de bedoeling van de kunstenaar, maar wel een teken van deze tijd waarin gezinnen maar al te vaak uiteenvallen en mensen elkaar steeds vaker negeren en als solist door het leven gaan.

Terug naar het Gerrit Schultepad en dan via het Victoria Regiapad naar het Gerard Monninkpad. Net voorbij de wereldberoemde appartementen De Rode Donders, ontworpen door Liesbeth van der Pol, ligt Verborgen Schatten, ook wel De Vondst genoemd. Dit werd ter gelegenheid van de honderdduizendste cascowoning in 1996 aan Almere geschonken. Ria Smit, architect van een aantal woningen in de Regenboogbuurt, liet zich inspireren door de IJstijd toen Flevoland nog volledig bedekt was door ijs dat met een snelheid van dertig tot honderd meter per jaar zwerfkeien verplaatste. Duizenden jaren hebben die keien op de (zee)bodem gelegen. Bij de drooglegging kwamen zij boven water.

Voor de Spectrumdreef sla ik linksaf en bij de rotonde met de Pastelweg stop ik. Op de rotonde staat Kar van Marcel van Campen, uit 2004. Dit kunstwerk is van een aluminium legering gemaakt.

Opdracht was een kar te ontwerpen voor de Beeldige Wijk (Eilandenbuurt), die aan de andere kant van de Spectrumdreef ligt. Het was bedoeld als mobiel podium voor de talloze creatieve mensen die in deze wijk kwamen wonen. Toen er nauwelijks gebruik van werd gemaakt, kreeg het een plekje op de rotonde.

De Regenboogbuurt is een onderdeel van de BouwRai, zoals ook een deel van de Filmwijk dat is. De bewoners mogen aan de buitenzijde van hun woningen nauwelijks iets veranderen en al helemaal niet aan de kleuren van de buitenmuren, die per straat zijn bepaald.

In de Sepiastraat en de Koraalstraat is toestemming gegeven een muurgedicht (Thuis 2009 en Almere 2012) van Maria van Daalen aan te brengen. Deze dichteres woont zelf in de Sepiastraat. Ik zag dat van Almere enkele letters hebben losgelaten.

Tussen deze twee straten ligt aan het Gerrit Schultepad de Parelmoervijver. In het water ligt Het Bootje uit 1994 door Bas Maters, geboren in 1949 in Arnhem en overleden in 2006 in De Steeg. Hij studeerde in Arnhem. Maters was behalve beeldhouwer ook schilder en tekenaar en genoot vooral bekendheid door zijn omgevingskunst. Zijn doel is de omgeving te veranderen, aan te passen door zijn creatie. Het felgele bootje trekt meteen de aandacht, gekapseisd en wel. Ook op een sombere regenachtige dag. En hoe eenden en de reiger erover denken?

Ik fiets terug naar de Spectrumdreef en sla linksaf richting Evenaar, de rijbanen van deze dreef, van drie kilometer lengte, worden gescheiden door een groenstrook met daarin onder andere speelelementen en ter hoogte van de Regenboogbuurt ook dit kunstwerk Ik ben Buiten. Het is gemaakt van Cortenstaal door de Almeerse kunstenaar Siemen Bolhuis die al meer dan dertig jaar in Almere werkt vanuit zijn atelier aan de Verfmolenstraat. Voor dit werk, dat onthuld is in 2009 tijdens het Evenaar Festival, heeft hij samengewerkt met de kunstenaar en dichter Hein Walter. Die zorgde voor de tekst van dit roestige stuk.

Vanuit Noord-Holland gerekend is het Oostvaardersstation het laatste treinstation van Almere voor je door de Oostvaardersplassen rijdt richting Lelystad en het noorden. Op het Insulindeplein, waar ook de bussen stoppen, staan twee kunstwerken gemaakt door voormalig gemeenteambtenaar en schrijver/fotograaf Ben te Raa. Hij heeft op kunstige wijze staal en cortenstaal verbonden. In 2009 werd op het busplein Edelhert geplaatst.

Een jaar later kreeg het gezelschap bij de ingang van het Oostvaardersstation van Hinde. De dieren zijn uitstekend te zien bij een bijzondere lichtval en vanuit een scherpe hoek. Ze vormen ook nog eens het startpunt van De Groene Loper, een wandelroute vanuit de Oostvaardersbuurt naar het natuurbelevingscentrum De Oostvaarders, aan het Jan van den Boschpad in de Oostvaardersplassen.

Buiten Beeld


Het kind van de rekening
staat eenzaam aan de kant
geen ouder staat te wachten
hij draalt en zoekt die hand

De huissleutel om de nek
hem thuis al omgehangen
de tortelduifjes van weleer
hebben andere belangen

De vaders van zijn vriendjes
staan er ook al is het guur
Het kind van de rekening
wacht minstens twee uur


Opa IJsbeer





Verantwoording

1.       Inleiding – wikipedia

2.       Bougainvillepad – flevolanderfgoed.nl

3.       Gerard Monninkpad – flevolanderfgoed.nl

4.       Spectrumdreef – uitinalmere.nl

5.       Sepiastraat – Maria van Daalen

6.       Koraalstraat – Maria van Daalen

7.       Parelmoervijver – wikipedia

8.       Evenaar – siemenbolhuis.nl

9.       Insulindeplein – flevolanderfgoed.nl

10.     Insulindeplein – flevolanderfgoed.nl