Beeldbepalend 196

Almere Haven – De Steiger

Woensdag 8 maart 2023

Haven is de oudste kern van Almere en niet ver van de A6 ligt aan de rand van deze kern ook het oudste bedrijventerrein van deze stad. De Steiger ziet er ietwat verlaten uit en veel van de bedrijven uit de beginperiode zijn verdwenen zoals het damesconfectiebedrijf JeDeZet, dat zich vanuit Hilversum hier vestigde. Omdat ik bij dat bedrijf werkte kwam ik in aanmerking voor een woning, die wij eind 1977 betrokken. In diverse bedrijfspanden hebben zich tegenwoordig kunstenaars gevestigd. Op De Steiger en het aansluitende bedrijventerrein De Paal zijn ongeveer zeventig kunstenaars actief.

In de zomer van 2022 fiets ik over dit bedrijventerrein en leg enkele kunstwerken vast, die daar langs de slingerende weg staan en behoren bij de kunstroute De Steiger. Ik begin met werk van Sietse van der Wal. Deze docent aan De Meergronden in Almere studeerde in 2013 af aan de Academie voor Beeldende vorming van de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten. In een aflevering van Almere Haven heb ik al eens werk van hem laten zien dat in de Kerkgracht stond.

Deze kunstenaar heeft dit werk geen titel meegegeven. In het gras liggen en staan drie delen van een Dorische zuil, die samen 360 centimeter hoog zijn. Van der Wal heeft zijn zuil gemaakt van beton en berenklauw. Hij gaat met zijn werk in op de vraag ‘wat willen we nalaten?’

Berenklauw is volgend Van der Wal zowel een voorbeeld van verkeerd menselijk ingrijpen in de natuur als potentieel bouwmateriaal. In zijn zuildelen wordt de plant omsloten door beton. Bij een zuil is het beton al ietwat aangetast en bieden stukjes polyester een inkijk. Bij een ander is de zuil al opengereten en de derde lijkt compleet maar is gedeeltelijk gevuld met zand, wat gedurende de tijd steeds verder zal wegspoelen.

Worm is de bijdrage van Jim van der Wardt. Vanuit The Crazy Smile verkoopt hij zijn duurzame geschenken en toegepaste kunst, waarbij hij bij voorkeur werkt met natuurlijke materialen zoals hout en leer. Bestaande producten uit eigen stad wil hij zo een tweede leven schenken.

‘Wist je dat er plastic etende wormen bestaan’, zo vraagt deze kunstenaar. ‘Wormen eten afval en zetten dat om in waardevolle mest.’ Zijn kunstwerk bestaat uit een combinatie van plastic afval en ringen van gerecycled plastic. Met dit werk hoopt hij dat wij nadenken over de materialen die wij gebruiken en ‘daar met zorg mee omgaan. Ook als wij er afscheid van nemen.’

Al eerder heb ik mij verwonderd over en heb ik werk van Mannie Krak bewonderd. To-Form is haar bijdrage aan deze kunstroute. Zij heeft haar inspiratie gehaald bij kringloopwinkel Rataplan. Hier hoorde zij dat veel kasten weggegooid worden omdat zij onverkoopbaar zijn.

Krak maakte een constructie met die meubels en dekte ze af met reclamezeil dat na een evenement wordt weggegooid. Een zwarte lijn loopt over meerdere vlakken en verspringt wanneer ik het object passeer. De lijn heeft de vorm van een blok en verwijst naar de verborgen meubels.

Om de leefomgeving van het bedrijventerrein op te knappen is er onder andere een Zeecontainer geplaatst, die niet alleen als zitruimte geschikt is maar ook de locatie waar een lokale brouwer enkele van zijn producten kan verbouwen. Net zoals de kunst uit gerecyclede goederen is gecreëerd is deze plek gemaakt uit afvalgoederen.

Let go of your thoughts is afkomstig van Michael Graman, geboren in 1977 in Den Haag en vooral actief met schilderen en tekenen, maar ook actief als graffitikunstenaar. De laatste jaren laat hij zich inspireren door kunstenaars als Jean-Michel Basquiat en George Condo. ‘Gun jezelf op deze mooie plek, 3 minuten de tijd, om je gedachten te laten gaan. Laat ze letterlijk uit je hoofd vliegen, laat het los’, zegt Graman. Met dit object wil hij mensen en zichzelf een plek bieden om ‘even stil te staan en letterlijk je gedachten kunnen recyclen.’

En ik sluit deze bijzondere aflevering af met De ladder van Lansink. Dit tafereel is gemaakt door Laura Meijering. Misschien is de titel een vreemde benaming voor een kunstwerk, maar het is de benaming voor de standaard van afvalbeheer vernoemd naar de politicus Ad Lansink, die in 1979 een motie voor deze werkwijze indiende.

Die ladder bestaat uit preventie, hergebruik, sorteren en recyclen, energie, verbranden, storten. In de loop der jaren is het plan verfijnd en aangepast. Niet alleen Nederland heeft zo’n afvalplan maar ook België kent dat.

Meijering is bij dit object uitgegaan van het concept van die ladder. ‘Hoe hoger je op de treden komt, hoe beter de kwaliteit van de kleding en effect op het milieu’, laat zij weten. ‘Hoe lager je op de ladder staat, hoe slechter. Deze trap weerspiegelt het huidige modesysteem waarbij de kleding door zijn gebruiker wordt verwaarloosd. Bewustzijn en een hart voor de natuur kunnen dit systeem doorbreken.’

En met de modeontwerpster Meijering is de cirkel rond, ben ik terug in de tijd, terug in de periode dat ik bij hier vlakbij enkele bijzondere jaren heb meegemaakt bij een confectiebedrijf. Het atelier Unravelau van Meijering is gevestigd in het Almeerse Upcycle Centrum.

 

bewustzijn

 

als de cirkel rond is

en de pop is aangekleed

sta ik weer op de steiger

denk terug aan de pasvorm

denk terug aan wat is

afgebeeld

 

dameskleding

met suedezet

beklim je de ladder

robert dumont voor

jeugdigheid

 

vergeten namen

zorgzaam en kwaliteit

niet iets om je voor

te schamen

met hart en ziel

ga ik voor het effect

 

Opa IJsbeer

 

Verantwoording

1.       1,. Inleiding – eigen informatie – broedplaatsdesteiger.nl

2.       2. van der Wal – sietsevanderwal.nl – groenengezond.almere.nl

3.       3. van der Wardt – thecrazysmile.com – vba-almere.nl

4.       4. Krak – manniekrak.wordpress.com

5.       5. Ontmoetingsplek – almere.nl – thecrazysmile.com

6.       6. Graman – groenengezond.almere.nl – michaelgraman.nl

7.       7. Meijering – wikipedia – groenengezondalmere.nl – unravelau.com