Deel 175

Den Haag Centrum 4

Woensdag 12 oktober 2022

De Hoftoren in Den Haag behoort tot de hoogste gebouwen van Den Haag en is te vinden naast het Centraal Station. Dit station is meestal mijn uitgangspunt voor een Haagse wandeling, waarbij ik ditmaal al snel bij de Oranjebuitensingel beland. De Hoftoren telt 31 verdiepingen en wordt gebruikt als verzamelgebouw voor diverse rijksoverheidsdiensten. Het heeft als bijnaam De Vulpen en is in 2003 in gebruik genomen. Op de plek van De Hoftoren stond vroeger de gereformeerde Oosterkerk, die in 1896 is gebouwd en als laatste dienst deed als Haags Ontmoetingscentrum Theaterkunsten (HOT) voor het in 1988 werd gesloopt.

De Oranjebuitensingel kruist de Bezuidenhoutseweg en bij een aantal pijlers is de sierlijke hand van Joop van Lunteren te zien. Deze in 1882 geboren beeldhouwer is in 1958 in Den Haag overleden.

Hij studeerde aan de School voor Kunstnijverheid en werkte veelvuldig samen met architecten aan de verfraaiing van bouwprojecten. De pijlers van de brugleuning zijn daarvan een voorbeeld.

De Muzenstraat ligt in de wijk Uilebomen en maakt deel uit van het stedenbouwkundig project De Resident. Bij dit grootschalige project is gebruik gemaakt van diverse architecten. In dit project werden zowel woontorens als kantoren gebouwd. Van een eenheidsworst is zeker geen sprake en mij spreken de zuilen bij één van de panden aan.

Het Muzenplein vormt het hart van De Resident. In een tweetal bogen is kunst van Roberto Barni verwerkt. Deze in 1939 geboren Italiaanse kunstenaar woont en werkt in Florence. Al eerder heb ik werk van hem laten zien in een aflevering over ArtZuid in 2019. Barni werkte zowel in zijn vaderland als in ons land, bijvoorbeeld in Groningen en Doesburg, samen met de architect Adolfo Natalini.

Hier op het Muzenplein tref ik Andante e Adagio aan in twee betonnen bogen. Centraal in beide kunstwerken staan een man en een boom. In de één zie ik ook een eend, in de ander een hond. Maar er is nog veel meer te zien. Ik lees ondertussen een uitspraak van Barni en denk daarover na: ‘Ook de Grieken hebben de jonge kouros uitgebeeld in beweging. Ik kijk niet naar sociale, historische of antropologische verschillen. Ik denk alleen aan menselijke.’

De Poolse kunstenaar Igor Mitoraj had een Franse vader en een Poolse moeder die elkaar tijdens de Tweede Wereldoorlog ontmoeten toen zijn vader in een kamp als krijgsgevangene werd gehouden en zijn moeder daar te werk was gesteld. Na de oorlog keerde de in 1944 geboren Mitoraj met zijn moeder terug naar Polen en studeerde aan de Akademia Sztuk Pieknych in Krakau. In 1968 trok hij naar Parijs waar hij verder studeerde. In 1983 betrok de beeldhouder een atelier in het Italiaanse Pietrasanta.

De beelden van Mitoraj zijn gebaseerd op de klassieke oudheid, maar hij voorzag die vaak van rechthoekige fragmenten, uitsparingen en andere toevoegingen die niet tot de klassieken behoorden. Op het Muzenplein is een voorbeeld daarvan te zien middels Per Adriano. Dit bronzen beeld is door hem gemaakt in 1993. Ook in Tenerife is een exemplaar van dit gezichtsmasker te vinden.

Zo nu en dan maak ik een uitstapje naar een aparte manier van straatkunst. Beschermvrouw Sofie is een knap stukje schilderwerk in de Bagijnestraat, een zijstraatje van Plein. Het werk is gemaakt door haar partner Gordon Meuleman. Deze streetart is door hem gemaakt in opdracht van de gemeente Den Haag.

Op de Lange Poten zie ik diverse vormen van muurversieringen in het Departement van Justitie. Het vestigingsadres is Plein 2. Het gebouw is opgetrokken in neorenaissancestijl en gebouwd onder leiding van Cornelis Peters, die benoemd was tot Rijksbouwkundige voor de gebouwen van financiën. De decoratie liet hij over aan de beeldhouwers Bart van Hove en Emil Bourgonjon.

Ik zie onder andere de medaillons van de staatslieden J.M. Kemper en J.R. Thorbecke. Op het pand zijn ook nog enkele medaillons van anderen te zien aan de Plein-zijde en daarover heb ik het al eerder gehad.

Ik beperk mij echter ditmaal tot de versieringen aan zijde van de Lange Poten van dit rijksmonument dat tegenwoordig in gebruik is bij diverse fracties van de Tweede Kamer, die hier hun vergaderruimte en werkruimte hebben ingericht.

De afsluiting van deze aflevering vind ik aan het gebouw van Nieuwspoort aan de Lange Poten 19. Vanwege het vijfjarig bestaan van het perscentrum heeft Rudi Rooijackers opdracht gekregen een plastiek te ontwerpen. De vallende figuur staat voor de vechtersmentaliteit van omgekomen journalisten. De tekst ‘Hoort! Het vrije woord Gedreigd, versmoord Brengt in de nood Zijn vechters voort Tot aan de dood’ is van dichter/journalist Jan de Groot. Rooijackers, geboren in 1920 in Jakarta en overleden in 1998 in Den Haag, maakte het reliëf Gevallenen 1940-1945. Rooijackers studeerde overigens beeldhouwkunst in Den Haag en gaf ook enige tijd les aan de Vrije Academie Werkplaats voor Beeldende Kunsten in Den Haag.

 

in zijn wereld

 

is het de omgekeerde wereld die toegang

geeft tot of is het de uitvlucht om de vrouw

 

te zien zoals zij is. een wereld van verschil

van de beperking en de bespreking tot de

 

misrekening waarover hij nadenkt en ruimte

geeft aan de behoeftigen. die wereld dus in

 

alle facetten in het klein van het plein naar

de straat gerekend en getekend. het decor

 

waarin bescherming een waardevol begrip

vormt en waartegen geen kruid is gewassen

 

ook niet in het vat van tegenstrijdigheden. in

zijn wereld is altijd plaats voor haar en anders

 

maakt hij daar ruimte voor en schetst open,

sluit deuren niet uit gewoonte maar omdat

 

Opa IJsbeer

Verantwoording

1.       1.  Inleiding – wikipedia

2.       2. B ezuidenhoutseweg – wikipedia

3.       3. Muzenstraat – wikipedia

4.       4.  Muzenplein – artzuid.nl – vanderkrogt.net

5.       5.  Muzenplein – poleninbeeld.nl – bkdh.nl

6.       5.  Bagijnestraat – followmyfootprints.nl

7.      7.   Lange Poten 42 – wikipedia

8.      8.   Lange Poten 19 – artatsite.nl – bkd.nl