Deel 115

ArtZuid 2021 5

Woensdag 11 augustus 2021

Op de hoek van de Minervalaan en de Apollolaan in Amsterdam is het tijdelijke hoofdkwartier gevestigd van ArtZuid. Voor velen is dit het uitgangspunt om een wandeling te maken langs de kunstwerken die tot deze tentoonstelling behoren. Maar ook kan er een kop koffie worden gedronken en uiteraard is de tentoonstellingsmap er verkrijgbaar. Voor mij is het een eerste rustpunt, waarna ik de overstap richting Museumplein maak.

De vorige aflevering heb ik afgesloten met werk van Natasja Alers en daar begin ik deze editie weer mee. A fluid touch is een keramisch kunstwerk uit 2020. Het bestaat uit een viertal delen en in mijn verbeelding probeer ik de gebogen cirkeldelen aaneen te passen.

Heeft Alers dit ook voor ogen gehad, dat de toeschouwers zo denken of draait alles om de androgyne figuur. Dat thema heeft zij immers al eerder gebruikt en daarmee is tevens de titel van dit werk verklaard.

Foto-tuin (voor Hester) is in 2019 gemaakt door Arjanne van der Spek. Deze in 1958 in Rotterdam geboren beeldhouwster en graficus werkt tegenwoordig in Amsterdam. Bij diverse kunstopleidingen heeft zij als docente gewerkt. Wie zich hier alleen op het beeldhouwwerk richt mist de rest, want ook het groen hoort bij het object dat zij heeft aangeleverd. En wat het betekent? ‘Als ze willen weten wat het voorstelt… mijn werk is niet echt abstract, ook niet figuratief, meer ertussenin, ik noem het wel eens ‘organisch abstract’ vormen van wolken, stenen, stromen, kleden, planten, trossen, lippen, vingerafdrukken enz.’ Werk van haar is onder andere ook in de P.Struyckengalerij in Den Haag te zien.

Iris le Rütte, die behalve beeldhouwster ook dichteres is, heeft haar kunstwerken die bij het paviljoen te zien zijn geen titel meegegeven. Zij is in 1960 in Eindhoven geboren en woont en werkt in Amsterdam, waar zij aan de Amsterdamse Academie voor Beeldende Vorming en de Rijksakademie van Beeldende Kunsten studeerde.

Tegen de stroom in koos zij tijdens haar studie voor herkenbare vormen en maakt zich sterk voor de ‘nieuwe figuratie’.

De bronzen hazen, die bij het informatiepaviljoen van ArtZuid te zien zijn, zijn tussen 2012 en 2021 door haar gemaakt. Heel herkenbaar, maar wie deze dieren met hun lange oren wel eens over akkers heeft zien schieten zal zich ook verbaasd afvragen waarom deze hazen zo’n rust uitstralen.

Het antwoord geeft zijzelf: ‘In veel van mijn gedichten, tekeningen en beelden zit een soort tegenstelling. Het heeft iets liefelijks maar ook iets grimmigs. Omdat er zoveel gebeurt in de wereld. Daar kun je niet omheen, dat wordt ook deel van mij. De zwarte kant van mensen en het leven wil ik ook af en toe laten zien.’

Cluster 10 is in 2020 gemaakt door kunstenaar en ontwerper Carlo Borer. Deze in 1961 in Solothurn geboren Zwitser ontwerpt en ontwikkelt sinds 1999 zijn sculpturen, installaties en meubels via de computer. Via hightech gereedschap, zoals lasers, maar vooral door zijn precieze handwerk komen zijn objecten tot leven.

Op zijn website wordt het glimmende Cluster 10 aangeduid als Object No 453.

Nadat ik de Apollolaan ben overgestoken kom ik na enige tijd uit op het Cornelis Schuytplein. Op dit plein staat Strong women – Together we can do it! Vergis ik mij nu zo erg, de titel geeft toch aan dat het om vrouwen gaat terwijl ik hier slechts één stoere, door Eline Muriël (van den Doel-Visser), uitgebeelde vrouw zie staan. Bij het tweede deel van de titel heeft deze in 1992 Nederlandse kunstenares teruggegrepen op een Amerikaanse propagandaposter uit 1943. Het pamflet duidt op de vrouwen die de taken van hun mannen overnamen in de fabrieken in oorlogstijd.

Na de oorlog verdween de poster uit beeld, totdat het in de jaren tachtig gebruikt werd als symbool voor de vrouwenemancipatie en girlpower. Het gezicht van dit beeld is door Eline Muriëll, ooit begonnen als onderwijzeres, gebaseerd op de gezichten van zeven supermodellen, die de cover van het Vogue uit 2017 hebben gestaan. Dus toch meer vrouwen.

Op het Museumplein staat voor het Rijksmuseum het zes meter hoge Good intensions van KAWS. Onder die naam plaatste de Amerikaanse graffitikunstenaar Brian Donnelly zijn tags. Die tags bestonden vooral uit stripfiguren, die hij aanvankelijk vooral op papier maakte en opplakte op reclame affiches. Hij werkte vervolgens enige tijd in Japan, waar zijn figuren driedimensionaal in vinyl werden uitgevoerd.

Binnen de kunstwereld heeft KAWS een eigen plek verworven met zijn schilderingen en zijn sculpturen. Als ik de twee houten muizen in de vijver bekijk, dan word ik geraakt door dit beeld van bescherming. Mickey Mouse, die zijn kindje of is het een van zijn neefjes, beschermt tegen de gevaren die overal op de loer liggen. En het kleintje dat op zijn beurt de bescherming zoekt. Een mooier slot voor deze aflevering kan ik niet bedenken.

 

glans

 

geen glitter maar glans

in het felle zonlicht

waar weerspiegeling

de lens begroet

 

de ballonkunstenaar

wringt de handen fijn

als digitaal plagiaat

uit de printer komt

 

uit wanhoop draait

de vorm zich om

keert bijna vanzelf

mee met de kijker

 

Opa IJsbeer

 

Verantwoording

1.       Inleiding – eigen informatie

2.       Alers – ArtZuid

3.       Spek – ArtZuid

4.       Rütte – wikipedia – irislerutte.nl

5.       Borer – carloborer.ch – wikipedia

6.       Muriël – ArtZuid – elinemuriel.com

7.       Kaws - ArtZuid