Deel 87

Den Haag Centrum 3

Woensdag 27 januari 2021

Alles in hapklare brokken verdelen valt niet mee wanneer je vaker dan een keer in een gemeente komt. Soms laat ik mij leiden door een route of is een item/wijk mijn leidraad. Maar ook wijzig ik mijn plannen en vergaar het een en ander. Zo is dit een brok Den Haag Centrum van twee gewandelde routes, die niet op elkaar aansluiten. Grauw, grijs en herkenbaar wisselen elkaar af met modern en brutaal. Ik kijk en kijk en vind mijn eigen woorden niet meer terug.

Ik vervolg mijn route door Den Haag en wandel via de Varkenmarkt naar Assendelftstraat. In de gevel van huisnummer 13 aan de Varkenmarkt is een fraai beeld van een monnik (?) met een kind verwerkt. Dat geeft mij het idee dat in dit pand mogelijk ooit een weeshuis is gevestigd. Een bevestiging hiervan heb ik niet kunnen vinden. Mogelijk heeft het beeld iets te maken gehad met de Willibrorduskerk, die tot 1972 aan de Assendelftstraat heeft gestaan. Dit plein zit vast aan de Prinsengracht, waarover vroeger de goederen vanuit Westland werden aangevoerd. Zelf was de Varkenmarkt in de vijftiende eeuw een aanvulling op de Grote Markt en werden er dieren (zoals varkens) verhandeld.

Naast dit pand staat ’t Hooftshofje, vernoemd naar Angenis Hooft, die bepaalde dat na haar overlijden een liefdadigheidshofje moest worden gebouwd. Hooft overleed in 1734 en twintig jaar later werd een stuk grond aangekocht, de voormalige kruidentuin van Simon de Beaumont die in 1726 was overleden. In het hofje werden woningen gebouwd voor alleenstaande vrouwen. En nog steeds zijn de woningen alleen bestemd voor deze groep. Boven de ingang is een kuifstuk (in rococostijl) te zien met daarop een afbeelding van Angenis Hooft en de familiewapens van Eduard van Velsen en Cornelis Steen.

Bij het Medisch Centrum aan de Lijnbaan staat, of moet ik zeggen ligt, de serie Zieken te bed, uit 1979. Deze groep van Jan Snoeck is daar bij de opening van het ziekenhuis onthuld en heeft in 2014 een nieuwe plek gekregen bij het Medisch Centrum Westeinde.

Snoeck is geboren in Rotterdam en in 2018 overleden, hij studeerde in 1949 aan de Koninklijke Academie in Den Haag. Hij verbleef in 1956 een jaar in Parijs bij de beroemde kunstenaar Ossip Zadkine. Snoeck werkte vooral met steen, beton en metaal, waarna in de jaren zestig zijn passie voor klei ontstond. In zijn werk gebruikt hij veel kleuren en zijn hand is vaak onmiddellijk te herkennen. En misschien hebben jullie het al gezien, zijn werk staat ook in de Haagse Sokkelgalerij.

Op de uiteinden van de Loosduinse brug, aan het einde van Lijnbaan, staat op iedere hoek een beeld van Dirk Bus.

Paard, Koe, Eland en Ezel uit 1931 zijn uitgevoerd in graniet.

Van deze vertegenwoordiger van de Nieuwe Haagse School zijn nog veel meer kunstwerken te bewonderen in deze stad zoals een beeld van Jan P Sweelinck waarover ik al eerder in de Parkaflevering heb geschreven.

Bus studeerde aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag en aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. Zelf doseerde hij aan de Vrije Academie en aan de Haagse Academie. Verder was hij medeoprichter van de Haagse kunstenaarsgroep Verve.

Ik ben ondertussen beland bij Auke de Vries aan de Bezuidenhoutseweg. Ver verwijderd van de brug, zeg maar voor het Ministerie van Buitenlandse Zaken.

De Vries, geboren in 1937 in Bergum, kreeg zijn opleiding aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Tussen 1972 en 1986 was hij docent aan deze academie en daarna nog tien jaar aan de Rijksacademie in Amsterdam.

Aanvankelijk was hij actief als graficus. Vanaf de jaren zeventig hield hij zich bezig met metalen objecten, lichte abstracte constructies met lijnen, kegels, kubussen, cilinders en vlakken. De Vries probeert daarbij aan te sluiten op de architectuur. Voor het werk bij dit ministerie heeft hij een frisse kleur blauw gebruikt. Het golft en het draait en het trekt en… Ach een titel is voor dit werk toch niet nodig.

Als ik zoiets zie dan heb ik toch geen podium nodig. Dan maak ik onderdeel uit van dat grote geheel, dat vermaakt en vermaakt wordt. In Den Haag zijn veel plekken te vinden waar mensen zich laten vermaken. Alleen al door de naam is de Koninklijke Schouwburg aan Korte Voorhout een van de bekendste in deze gemeente. Het gebouw dateert uit 1744, met de bouw van het ontwerp van architect P. de Swart is in 1766 begonnen. Dat bouwproject maakte deel van het plan voor een groot paleis dat nooit is afgebouwd. In 1804 kreeg het gebouw een schouwburgbestemming en werd er aan de achterzijde een zaal gebouwd. In 1991 werd de schouwburg door architect Sol LeWit gerenoveerd en kreeg de hal onder andere moderne toegangsdeuren en een lange entree. Een zoektocht naar het mozaïek op het voetpad, uitgevoerd in witte en zwarte steentjes, voor dit theater levert niets op. Ik maak er zelf het volgende van: een spookje, het oog dat vermaakt wil worden en de trompetterende olifant die aan alles een einde maakt.

 

Mee uit

 

We zijn een volk

vol eigen wijzen

en kijken graag

over de grenzen

 

mee

 

ook als het vriest

en alles afgevlakt

dan glooit er hoop

rollen wij een lijn

 

uit

 

blauw opgekropt

obstructie voert

langs kegels en

alles staat overeind

 

Opa IJsbeer

 

Verantwoording

1.       Inleiding – eigen informatie

2.       Varkenmarkt – indebuurt.nl

3.       Assendelftstraat – hooftshofje.nl

4.       Lijnbaan – haaglandenmc.nl – wikipedia

5.       Loosduinse brug – nieuwehaagseschoolkunst.nl – wikipedia

6.       Bezuidenhoutseweg – wikipedia

7.       Korte Voorhout – hnt.nl - wikipedia