Deel 46
Den Haag P. Struycken Galerij 5
Woensdag 15 april 2020
Dit is alweer de vijfde aflevering van de Sokkelgalerij in Den Haag. In deze aflevering ben ik afgeslagen vanaf de Kalvermarkt naar rechts het Spui op richting Lange Poten. Met deze namen zou je bijna denken aan het bordspel Monopoly. Omdat er regelmatig nieuwe beelden bij komen, maar ook van plaats wisselen moet je mijn bijdrage ook als een momentopname zien. En heel bewust is daarom ook het laatste stuk van deze aflevering op het Spui aan de andere kant van de Kalvermarkt en de Grote Marktstraat te zien.
Het eerste werk dat ik voor jullie heb is Mannetje met losse ledematen. Dit werk uit 2003 is van Tom Claassen. Deze Nederlandse beeldhouwer is op dierendag in 1964 in Heerlen geboren. Hij studeerde aan de Academie voor Kunst en Vormgeving St. Joost in Breda en werkte tot 2008 ook in die stad. Vanaf dat jaar brengt de kunstenaar een deel van zijn tijd door in Denemarken. Claassen is in Nederland bekend geworden door zijn mens- en dierfiguren, die hij in brons giet, maar ook maakt hij gebruik van rubber, hout, jute, ijzer, roestvrij staal, aluminium, gips, marmer, beton, polystyreen en keramiek. Voor Mannetje met losse ledematen heeft hij brons gebruikt. Het behoort tot een serie van beelden die door Claassen zijn gemaakt tussen 2000 en 2005. Ze zijn allemaal opgebouwd uit zes cilindervormige elementen. Sommige zijn gemaakt van piepschuim of houtstammen. Het lijken willoze marionetten. Het mannetje is daarnaast gevoelloos, zonder gezicht. De armen en benen zijn via bouten aan de romp verbonden waardoor het geheel lijkt te kunnen bewegen. Claassen daagt ons hier uit. Moeten en mogen wij om zijn mannetje lachen of juist huilen.
Het sokkelbeeld van Adam Colton (1957) is in 1996 vervaardigd en heeft geen titel mee gekregen. Het kunstwerk en de sokkel vormen een geheel. Wel zijn ze op verschillende manieren behandeld. Het voetstuk is glad gepolijst en de pieken er bovenop zijn ruw. De pieken zijn een verwijzing naar een oer landschap met afgetopte pieken. Je kunt dit werk als een voortzetting zien van een project dat Colton in 1994 presenteerde in Slootdorp en waarbij hij wit steengoed en porselein gebruikte. Colton werd in Manchester geboren en bezocht in Londen de Camberwell School of Arts and Crafts. Hij studeerde aansluitend aan de Manchester Polytechnic en verhuisde naar Nederland, studeerde bij Ateliers’63 en woont tegenwoordig in Amsterdam.
Het volgende object is van Alfred Eikelenboom. Ook dit stalen kunstwerk heeft geen naam gekregen. Eikelenboom is in 1936 in Tegal (Indonesië) geboren en is in 2014 overleden in Dordrecht waar hij de laatste jaren van zijn leven woonde. Voor de Tweede Wereldoorlog begon, kwam hij naar Nederland en groeide op in Den Haag, waar hij eerst aan de Vrije Academie en later ook aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten studeerde. De beeldhouwer en tekenaar benoemde zijn werk als een eigen stroming: Nuovo Formalisimo. Zijn beelden kregen de naam Utopian Models. Zijn beelden hebben zelden sokkels en als die er al zijn, dan vormen zij een geheel met het werk. Dat zie je ook bij dit stuk, de ovale vorm van de sokkel komt terug in de zuilen en de kleuren gaan naadloos in elkaar over. Grijs is overigens een kleur die hij veelvuldig gebruikt, omdat het hem om de vorm en niet om de kleur ging.
Rien Monshouwer heeft zijn opleiding genoten aan de Koninklijke Akademie voor Beeldende Kunst in Den Haag, waar hij later zelf ook (tot 2013) docent was. Hij is tekenaar, schilder, filmer, beeldend en installatie kunstenaar. Hij is vooral geïnteresseerd in woorden, vormen en kleuren binnen de omgeving waarin ze voorkomen. ‘Mijn werk is een metafoor voor de dagelijkse werkelijkheid van de stad’, zegt hij over zijn werk. In 1994 maakte hij BEELD. Dit in brons uitgevoerde werk laat het woord Beeld spreken, leven ook doordat het niet vanuit alle hoeken als dusdanig te herkennen is. Door het open karakter van de zuil, kijk je niet alleen naar BEELD, maar ook neem je bijna automatisch de omgeving waar.
Beeldend kunstenaar Jan van de Pavert is in 1960 in Zeist geboren en woont en werkt tegenwoordig in Rotterdam. Net zoals veel andere sokkelkunstenaars studeerde hij bij Ateliers’63 in Haarlem. Daarvoor had hij er vier jaar studie aan St. Joost in Breda opzitten. Van de Pavert maakte diverse muurschilderingen en staat erom bekend dat hij bijna architectonisch te werk gaat. Soms alleen in details, een andere keer weer compleet, bijna als een maquette. Ministerie, uit 2000, is een verwijzing naar de vroegere gebouwen van het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Justitie, omstreeks 1997. Er lagen plannen om deze gebouwen te strippen en van een nieuwe buitenkant te voorzien, ook was er sprake van sloop.
In 2014 is het kunstwerk Binnenstadgoden onthuld en toegevoegd aan de P. Struyckengalerij. Beeldhouwster Ingrid Mol is in 1970 in Den Haag geboren en studeerde autonome vormgeving aan de Koninklijke Akademie van Beeldende Kunsten. Later was zij enige tijd gastdocent aan de Rietveldacademie in Amsterdam.
Zij staat vooral bekend door haar kleurrijke en fantasievolle personen van keramiek. Struycken vroeg haar, omdat zij eerder oor een basisschool in het Statenkwartier een muurschildering en een stripboek had gemaakt, een beeld te maken voor kinderen. Aspecten als mode, geld, communicatie, transport, amusement, dieren en kinderen bracht zij samen in Binnenstadgoden.
Wie heeft mij
Wie heeft mij
op dit voetstuk
gehesen
wie heeft mij
hierheen gebracht
wie heeft mij
de mond gesnoerd
en de bouten
aangedraaid
wie heeft mij
overgehaald
de benen te strekken
naar Lange Poten
ik Spui
en buig het hoofd
bevreesd
wie heeft mij
Verantwoording
1. Inleiding – eigen informatie
2. Claassen – stroom.nl – wikipedia – tomclaassen.com
3. Colton – stroom.nl – wikipedia
4. Eikelenboom – wikipedia
5. Monshouwer – haagsekunstenaars.nl – stroom.nl
6. Van de Pavert – wikipedia – stroom.nl
7. Mol – beeldhouwenbijmol.nl – stroom.nl
Reacties
Een reactie posten