Deel 44


Den Haag P. Struycken-galerij 3

Woensdag 1 april 2020

Veel van de deelnemers aan de P. Struycken-galerij in Den Haag zijn in de jaren vijftig of zestig geboren. Of dit toeval is weet ik niet. Net op het moment dat dit gegeven tot mij doordringt, moet ik die gedachte al weer bijstellen. Ook de derde aflevering van deze door Peter Struycken geïnitieerde reeks start voor mij op de Grote Markstraat, ik steek Spui over en beland op de Kalvermarkt.

Sinds 2011 maakt dit werk van Maria Roosen (1957 Oisterwijk) deel uit van de galerij van Peter Struycken. Roosen, in 1957 geboren in Oisterwijk, begon haar opleiding vaan het Moller Instituut in Tilburg en studeerde aansluitend aan de Academie voor beeldende kunsten in dezelfde stad. Tussen 1992 en 2001 was zij docent aan Minerva in Groningen, daarna was zij nog gastdocent aan diverse academies en instellingen en docent glas aan de Gerrit Rietveld Academie. Het meeste werk van haar is gemaakt van glas of keramiek. Roosen hanteert het principe dat een sokkel niet nodig is of deel moet uitmaken van het werk. Struycken wilde haar dolgraag hebben in zijn galerij en Roosen vond uiteindelijk een oplossing. Zij liet deze handgeblazen glazen vaas uitvoeren in roestvrij staal en hing dat op in een berkenstammetje, een item dat vaker in haar werk terugkomt. En zo is sinds 2011 ook Roosen, weliswaar met een object zonder titel, terug te vinden in deze rij.

Veelhoofd is het sokkelwerk van Atelier van Lieshout van de kunstenaar Joep van Lieshout. In zijn atelier in het Rotterdamse havengebied werkt een groep van ongeveer twintig man aan creaties die Van Lieshout bedenkt. Dat gaat niet alleen om beelden, maar ook meubilair en theaterdecors, zelfs campers komen uit deze stal. Veel gebruikte thema’s in het werk zijn macht en arbeid. Politiek en revolutie komen ook voor. Bij grote series werkt Van Lieshout met polyester, grijpt hij terug op brons en aluminium. De kunstenaar Van Lieshout, in 1963 geboren in Ravenstein, studeerde aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Zelden laat hij zich uit over de betekenis van zijn werk zoals Veelhoofd, dat omringd door gestalde fietsen bij mij associaties met honger (bieten) en oorlog (doodshoofden) oproept.

Pearl Perlmuter is een van die oudere deelnemers aan de serie. Deze beeldhouwster is in 1915 in New York geboren en overleed op 8 mei 2008 in Amsterdam. Haar ouders waren orthodoxe joden afkomstig uit Oost-Europa. Zij studeerde rechten aan de Fordham University School of Law en volgde een avondcursus beeldhouwkunst, onder andere bij Ossip Zadkine. In 1945 leerde Pearlmuter de naar de Verenigde Staten uitgeweken Wessel Couzijn kennen en binnen een jaar trouwden zij. Pearl ging daarna met Couzijn mee naar Amsterdam waar zij beiden een carrière opbouwden. Perlmuter was niet alleen creatief, maar ook docente aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag en aan de Academie voor Kunst en Industrie in Enschede. Het onrecht in de wereld is een van de thema’s die regelmatig terugkeert in het werk van Perlmuter. Het eerste afgietsel van Schapeman is uit 1967. De beeldhouwster zag op Kreta hoe de herders de schapen voor het scheren aan hun voorpoten optilden en in water lieten zakken voor zij de beesten gingen scheren. Dit inspireerde haar tot dit werk, waarin de vormen van schaap en herder ineen vloeien.

Abstract, vormloos, symbolen; de galerij bestaat uit werken met allerlei vormen en zoals al een paar keer aangegeven, de sokkel. Hans van Bentem heeft op zijn sokkel in 2011 – net als Perlmuter – dus ver na de opening van de serie – Space Duck Racer geplaatst. Deze in 1965 in De Haag geboren kunstschilder en beeldend kunstenaar liet zich vaak inspireren door de punk. Hij werkt met kristal, hout, porselein, keramiek en brons. Laat zich dus niet in een hokje plaatsen. Met dit beeld heeft hij bijvoorbeeld ‘gewoon een lekker fris beeld willen maken’. Met vrolijke kleuren en een eend met racebril op, die in een gokmachine niet zou misstaan. De race-eend van Van Bentem crasht echter niet en blijft met de wielen netjes op de sokkel.

Frog with Umbrella zal ik zeker niet het lelijke eendje in deze galerij noemen, maar een vreemde eend blijft het wel. Het oorspronkelijke beeld van Karel Appel is van hout en dateert uit 1993. In 2001, toen Appel tachtig werd, schonk hij het beeld aan het gemeentebestuur van Den Haag. Het was niet het oorspronkelijke beeld, maar een vergroting in brons uitgevoerd en gegoten door de beeldhouwer André Kruysen.
Peter Struycken beschilderde het beeld naar het origineel. Hiervoor werd door Sikkens speciaal extra harde lak ontwikkeld. Wie de hele rij beelden volgt zal met mij constateren dat dit beeld op de hoek van Spui en Kalvermarkt een uitzondering vormt op de rest.
Voor het werk van Appel is een ander formaat sokkel gebruikt, veel groter en het vormt derhalve ook het middelpunt van de galerij. Dit werk van Appel, een van de oprichters van de Cobra-beweging, is het eerste sculptuur van hem dat in de openbare ruimte is geplaatst.

In 2014 werd de galerij uitgebreid met Vriendinnen. Tony van de Vorst, geboren in 1946 in Eindhoven, maakte voor de Prix de Rome in 1975 een beeld van twee vriendinnen uit de wereld van de Nederlandse schilder Breitner. Dit beeld vormde het uitgangspunt voor dit sokkelbeeld, waarvoor twee leerlingen van het ROC Tilburg poseerden. Het beeld is een mix geworden van die modellen met ander beeldmateriaal. Met een iPad in de handen loopt het tweetal door de stad, op zoek naar de weg, op zoek naar mode. De hoofddoekjes en de moderne kleding passen in het huidige straatbeeld waarin jeugdige moslima’s heel bewust hun eigen plan trekken. Struycken vroeg de in Eindhoven geboren Van de Vorst om voor de galerij een beeld van een moslima te maken en deze in Vlierden wonende en werkende kunstenaar is daarin geslaagd.

De Haagse beeldhouwster en keramiste Berry Holslag (1947) staat met The Observer (1994) in de rij. De titel past precies bij het beeld. Het kijkt, slaat op. De man, stak in het pak, passende stropdas. Een beetje stijf. Hij kan zomaar uit de rij bewakers van Wilders zijn weggelopen, ware het niet dat die mensen zelden in een licht pak te zien zijn en vaak ook nog eens met een strakke, donkere zonnebril voor ogen die heen en weer schieten. De houding afwachtend, voeten naast elkaar. Met Het Melkmeisje (Huizen) liet ik al eerder werk zien van deze kunstenaar, die studeerde aan de Vrije Academie in Den Haag, waaraan zij tevens van 1973 tot 1977 als docente was verbonden.


Vergeet het maar

Vergeet het maar
ik snees voorbij
en kijk niet naar

vandaag geen tijd
voor al wat mooi is
en de gezelligheid

Die bril past mij
dus geen gemaar
en ga nu snel opzij

want ik blijf ongewis
over wie hier rijdt
en of ik hem mis



Verantwoording



1.       Inleiding – eigen informatie

2.       Roosen – hollandsemeesters.info – stroom.nl

3.       Lieshout – ateliervanlieshout.com – stroom.nl

4.       Perlmuter – wikipedia – stroom.nl

5.       Bentem – stroom.nl

6.       Appel – blikvangen.nl

7.       Van de Vorst – tonyvandevorst.eu – stroom.nl

8.       Holslag - wikipedia

Reacties

Populaire posts van deze blog

Beeldbepalend 249

Beeldbepalend 239

Beeldbepalend 214