Deel 27

Meppel

 Het stadje Meppel is voor velen de ingang van Drenthe naar Drente. Het ligt in de zuidwestpunt van de provincie. In het wapen wordt de geschiedenis vertaald. De drie klaverbladeren verwijzen naar de weidegrond, de drie zwarte rechthoekjes symboliseren de turven en de turfhandel en de tien zilveren penningen staan voor de tien zakken graan die Meppel vanaf 1422 aan de kerk van Kolderveen betaalde.

Bij het verlaten van het treinstation zie ik het beeld Vrouwe Fontana, dat in 1989 een plaatsje op het Stationsplein heeft verkregen. Het behoorde oorspronkelijk tot het K.E. Borgermonument, dat in 1952 werd weggehaald vanwege de herinrichting van het plein. Dit Borgermonument bestond uit een fontein en telde drie verdiepingen. Bovenop stond het bronzen beeld van Fontana. Onder een balustrade bevonden zich nog enkele waternimfen. Dit monument was in 1898 gemaakt ter ere van het 25-jarig burgemeesterschap van Borger in 1897. De bedoeling was dat het gehele monument bewaard zou blijven, maar uiteindelijk werd alleen het bovenste gedeelte, Fontana, teruggevonden en na jaren teruggeplaatst.

Doorlopend kom ik via de Stationsweg bij het Zuideinde. Hier staat voor Schouwburg Ogterop het beeld van Harlekijn gemaakt door Henni Wouda. Dit is haar laatste beeld en werd een jaar na haar overlijden onthuld door drie kleinkinderen. Wouda, geboren in 1947 en in 2010 overleden in Meppel, werkte met brons, steen en textiel. In 2006 verloor zij haar zoon door een auto-ongeluk waarbij hij en twee van zijn vrienden waren betrokken. Ze maakte daarover twintig textielcollages en schreef er 28 gedichten bij, voor elk van zijn levensjaar een, die zijn gebundeld: In de stilte.

Bij het binnenwandelen van het Wilhelminapark, ontworpen door Leonard Springer, zie ik als eerste het Mr. Harm Smeenge monument. Het monument is in 1938 door zijn dochter onthuld door een gordijn voor de plaquette weg te trekken. De plaquette, gemaakt door de beeldhouwer Ter Hall uit Sloterdijk, is losgeraakt en verwijderd. Het is de bedoeling dat her weer op wordt aangebracht op het monument dat een ontwerp is van architect S. de Clerq. In Meppel was deze voormalige politicus, griffier, leraar en raadslid. In 1888 werd hij afgevaardigd naar de Tweede Kamer. Op het monument staan vier bloemvazen met de woorden Landbouw, Scheepvaart, Onderwijs en Ontginning, verwijzend naar de ontwikkeling van Drenthe. Op de grintvloer staan de woorden Vooruitgang en Ontwikkeling, een verwijzing naar de rol van Smeenge bij de ontwikkeling van het volk. In de ringmuur zijn 34 keien gemetseld met daarop de namen van de toenmalige Drentse gemeenten.

Aan de zijde van de Marten Ottenlaan staat in het park het beeld Grande Allegoria. Zeker geen dagelijkse naam. De gemeente heeft dit bronzen beeld uit 1986 aangekocht van de Italiaanse beeldhouwer Mario Negri die een jaar later in Milaan overleed. De vrouwspersoon is gesigneerd met de letters MN. Werk van hem is in Nederland ook in het beeldenpark van het Kröller-Müller museum in Otterlo, in Tilburg en in Eindhoven te zien.

In de Parkvijver staat Vijf Glazen Vazen, in 1989 gemaakt door de Leeuwarder kunstenaar Gerlof Hamersma die de vazen maakte van groen, oranje, rood, blauw en paars glas. Hij maakt gebruik van diverse materialen. Voor dit werk is gebruikgemaakt van oud glas en zijn doel was kunst te maken zonder dat het veel kostte.

Ter ere van het 75-jarig bestaan van het park is de Narcis geplaatst. Dit beeld van gelaste metalen platen is gemaakt door vader Onno en zoon Wessel de Ruijter. Bij dit beeld is teruggegrepen naar de Griekse mythologie. Narcissus, zoon van de riviergod Kephissos en de nimf Leirope werd door vrouwen bemind vanwege zijn schoonheid, maar innerlijk was hij koud en hardvochtig. De nimf Echo was verliefd op hem en wendde zich bedroefd tot Nemesis, de godin van de wraak, met het verzoek hem te straffen voor zijn harteloosheid. Toen Narcissus uitrustte tijdens een jachtpartij en zijn dorst wilde lessen in het water van een beek zag hij zijn spiegelbeeld. Hij herkende zichzelf niet en werd verliefd op de man die hij zag. Dagenlang bleef hij naar dit beeld staren, hij was uitgeteerd en bleek. De godin kreeg medelijden met hem en veranderde hem in een bloem, bleek van kleur en met een heel hart en brandend oranje. Voor mij is dit een mooie afsluiting van dit deel Meppel.

Zoek

Ik zoek
en zie
ik vind
de betekenis
de dorpen
eromheen
de rol zo vierkant
en hij
hij is verdwenen
zijn naam
leeft voort
als monument
verbonden
met de kade



Verantwoording

1.      Inleiding – wikipedia

2.      Stationsplein – vanderkrogt.net

3.      Zuideinde – meppelercourant.nl – steenwijkercourant.nl

4.      Wilhelminapark – drenthekunstbreed.nl

5.      Wilhelminapark – vanderkrogt.net

6.      Wilhelminapark – wikipedia

7.      Wilhelminapark – vanderkrogt.net – historiek.net