Beeldbepalend 317

Amsterdam ArtZuid 2025 2

Woensdag 2 juli 2025

Van een mooi burgerinitiatief is de Amsterdamse tentoonstelling uitgegroeid tot een internationaal kunstfeest van erkenning en herkenning. Al enkele jaren wordt voor de samenstelling van de tentoonstelling gebruik gemaakt van een curator, een persoon die zijn sporen in de kunstwereld heeft verdiend. Dit jaar is dit Ralph Keuning, die dit overigens vier jaar eerder ook al was. Deze kunsthistoricus is vijftien jaar directeur geweest van Museum de Fundatie uit Zwolle met tevens een vestiging in Wijhe. Daarvoor had hij al gewerkt in het Kröller-Müller Museum en in 2004 werd hij de allereerste directeur van het Nieuw Land Erfgoedcentrum in Lelystad.

De in 1996 geboren kunstenaar Isa van Lier verkent de grenzen tussen vorm en niet-vorm. Zoals zij zelf zegt. ´Het bevorderen van een manier van begrijpen door intuïtie, lichaam en ziel in plaats van ratio, hiërarchie en concepten.´ Dat heeft zij geleerd tijdens een verblijf in Japan en wordt door haar uitgevoerd in haar schilderijen, sculpturen en ruimte vullende installaties.

Van Lier heeft in 2024 een Kettingreactie gemaakt van polyester, EPS foam en roestvrij staal. Voor haar is dit werk met een kleurrijke bollen een poort naar een andere wereld. Die andere wereld heeft zij net als een aantal in de vorige aflevering voorkomende kunstenaars ook al laten zien tijdens het project Build! in Utrecht.

De in 1967 geboren Britse kunstenaar Gavin Turk wordt afgeschilderd als pionier van de hedendaagse Britse beeldhouwkunst met werken als wassenbeelden, gebruik van afval in de kunst en beschilderd brons werk. Na afloop van zijn studie aan de Royal College of Art werd hem een diploma geweigerd vanwege Cave, de witgekalkte studioruimte met daarin alleen een blauwe erfgoedplaquette ter herdenking aan zijn aanwezigheid.

Later kwam dat voor hem nog goed met onder andere een eredoctoraat in de Kunsten van de Universiteit van Oost-Londen. Als ik zijn Ajar (Cream and Grey) zie moet ik even glimlachen. Inderdaad het gaat om een deur, een deur die nauwelijks open is en als ik vanaf de andere kant kijk, zie ik het volgende object al staan.

Du livre du matin uit 2018 is een bronzen kunstwerk van de internationaal bekende Nederlandse beeldhouwer Henk Visch. Van hem heb ik al in meerdere afleveringen werk laten zien. Het uitgerekte en opvallende lichaamshoudingen zijn kenmerkend voor zijn werk, maar ook de titels. ‘Een titel is als een deur, je kunt er doorheen of je kunt blijven staan en kijken’, zegt de creatieve kunstenaar daarover.

Visch heeft als docent les gegeven in onder andere Amsterdam, Maastricht, Münster en Stuttgart en deed dat op een wijze zoals hij zelf zijn werken creëert. ‘Kunst is een manier van denken en een manier om de wereld te begrijpen zonder haar te definiëren.’

Met die gedachte laat ik mijn visie van een schaatsenrijder los en richt mij op het hoofd dat omhoog staart naar iets dat hij ziet en voor mij altijd in het ongewisse zal blijven of… Ach het antwoord is misschien wel minder spannend dus waarom zal ik daar naar vragen. Liever kijk ik en denk terug aan die deur.

Ik vervolg mijn weg en kom uit bij Ruud Kuijer, die vlakbij elkaar twee kunstwerken heeft staan. Ze hebben wel iets van elkaar weg en zijn desondanks totaal verschillend. Het eerste heeft als titel SPARK XIII. Het is door hem in zijn werkplaats langs het Amsterdam Rijn Kanaal in Utrecht gemaakt en gegoten van gegalvaniseerd staal.

Daarvoor heeft hij van hout eerst mallen gemaakt, vaak aangevuld met andere stoffen om het geheel meer body te verlenen. Daarna is het in een ronde betonnen vloerplaat verankerd. Het eerste stuk is door Kuijer in 2015 gemaakt.

Het tweede object heeft geen titel meegekregen en oogt wat robuuster. Beide hebben een centrale as, bij dit tweede stuk ontdek ik ook wat doorkijkjes, waardoor het zeker voor kinderen een stuk interessanter wordt.

Opvallend is dat ook nu weer geen enkele zijde van het kustwerk hetzelfde is. ‘What you see is what you get’, zegt Kuijer daarover. Inderdaad eenvoudig en toch complex, logisch in elkaar gestoken (gegoten) en toch raadselachtig. Nee niet zomaar het zoveelste stuk ijzer.

Metaal is het materiaal dat de voorkeur heeft van de in Maastricht opgeleide kunstenaar Herbert Nouwens. Hij kan ermee vormen wat hem het meest fascineert: extreme contrasten, schijnbare gewichtloosheid en grote volumes die soms transparant kunnen zijn.

Zijn kunstwerk Energia dateert al vanaf 2014 en is door de in 1954 geboren Nouwens gemaakt van roestvrij staal. Indien hij een werk in opdracht maakt wil hij dat zijn object ook daadwerkelijk onderdeel uitmaakt van de plek waar het moet komen te staan.

Met dit blok kracht sluit ik deze aflevering van ArtZuid af en staar nog even naar al die krom getrokken en uitgedeukte pijpen, wat moet dit een energie gekost hebben om al dat staal zo te vormen.

 

Reactie

 

Als je het mij vraagt

kun je het ook krijgen

Nou de ballen dan maar

De cirkel is rond

 

Opa IJsbeer

 

Verantwoording

1.       1. Inleiding – wikipedia – stichting Art Zuid

2.       2. Lier – isavanlier.nl – stichting Art Zuid

3.       3. Turk – gavinturk.com

4.       4. Visch – stichting Art Zuid

5.       5. Kuijer – stichting Art Zuid

6.       6. Kuijer – stichting Art Zuid

7. Nouwens – herbertnouwens.nl