Beeldbepalend 300
Maasland
Woensdag 5 februari 2025
Het dorp Maasland is in 2004 met Schipluiden gefuseerd tot
Midden-Delfland. Maasland is ontstaan als een ontginningsgebied en heeft een
stormachtige geschiedenis achter de rug. Zo is tijdens de stormramp van 1163
een groot deel van het vroegere dorp weggespoeld. Na de aanleg van de Maasdijk
is de dorpskern iets verplaatst. Tijdens de Tachtigjarige Oorlog is het door
Willem van Oranje onder water gezet om de Spanjaarden te verdrijven. Het oude
deel is een beschermd dorpsgezicht. Eromheen is veel nieuwbouw ontstaan.
Ik arriveer met de bus in Maasland en stap uit bij de rotonde van de afslag Maasland/Maassluis van de A20en zie meteen Kunstkoe. Dit beeld is door Rina Molenaar-van Dorp gemaakt in 2011 en een duidelijke verwijzing naar het landelijke en agrarische karakter van de gemeente Midden-Delfland. Aan de andere zijde van de snelweg, aan de zijde van Maassluis is overigens ook een kunstwerk geplaatst.
Ik ga naar de Koningin Julianaweg, daar is de schaatsbaan van het dorp gevestigd. Langs de weg staat Schaatser uit 1988.
De baan is sinds 1987 in bezit van de schaatsvereniging Maaslands IJsvermaak met als afkorting M.IJ.V, dit staat ook op de sokkel vermeld samen met een grote lijst sponsors. De maker van dit dubbele silhouet van plaatstaal is echter niet bekend.
Op de hoek van de Burgemeester Groot Enzerinksingel en de Kerkweg is in 2021 in de vorm van een katheder een monument voor voormalig wethouder Hans Horlings geplaatst. Hij overleed een jaar eerder aan het coronavirus. De naastgelegen brug heeft zijn naam gekregen.
Horlings was sinds 2011 werkzaam in Midden-Delfland en werd gezien als een bruggenbouwer en deze CDA-wethouder sprak volgens de tekst op zijn Monument Hans Horlings het liefst van achter een spreekgestoelte. Op de sokkel is het Wapen van Midden-Delfland te zien.
Uit 1938 stamt de Beatrixbank die te zien is bij de Hofsingel en de Commandeurskade. De halfronde stenen bank bij de brug over de Gaag is een eerbetoon aan de eerstgeborene van Juliana en Bernhard, onze latere koningin Beatrix en inmiddels dus weer prinses.
Ik sla de ’s-Herenstraat in en op de hoek met De Herenwei staat een beeldje van een olifant. Waarom juist hier vraag ik mij af. Het is sowieso particulier terrein en daarom hoort het eigenlijk niet thuis in een serie over de openbare ruimte, maar toch laat ik het zien en laat de bewoners van het woonhuis verder met rust. Er is nog een reden, ik vermoed dat dit uit de kluiten gewassen object gewoon te koop is geweest bij een tuincentrum en vind het bovendien een mooie aanleiding om deze korte aflevering af te sluiten.
Over de zin of de onzin van snoeien
Zo bij de afslag naar hun bestaan bloeien
de mensen dagelijks zichtbaar op en groeien
mee in de vaart der volkeren. Het afvloeien
is een vorm van kunst waarmee de koeien
in het verleden al hebben afgerekend. Loeien
daarover heeft derhalve geen zin dat is knoeien
met geleende tijd. Wat resteert is roeien
met riemen die slechts dienen tot vermoeien
van geƫelte handen. Rode koontjes gloeien
bij ontdekking van dorpsgeheimen die broeien
na ontginning van het land. Zelfs als de boeien
van de stormachtige historie losjes stoeien
met de waarheid blijft het vuur schroeien
in hen die alle veranderingen verfoeien.
Opa IJsbeer
Verantwoording
1. 1. Inleiding – wikipedia
2. 2. Rotonde – archief.wos.n
3. 3. Julianalaan – vanderkrogt.net
4. 4. Kerkweg – wos.nl
5. 5. Hofsingel – wikipedia
6. 6. ’s-Herenstraat – geen informatie







Reacties
Een reactie posten