Beeldbepalend

Later dit jaar komt hier de rubriek Beeldbepalend. Jaren geleden ben ik op een forum begonnen met een serie onder die titel. Meer dan vijftig afleveringen heb ik toen gemaakt van beelden en andere kunstuitingen in de openbare ruimte.

Als sportverslaggever heb ik mijzelf wel eens een cultuurbarbaard genoemd, had nauwelijks oog voor de schoonheid van kunst. Nog steeds heb ik er geen verstand van. En dat hoeft ook niet om te kunnen genieten van iets.

Alweer geruime tijd geleden las ik het boek De Stad; een thriller van Dean Koontz.
In dat boek kwam ik een aardige uitleg over kunst tegen en die wil ik jullie niet onthouden.
Het betreffende hoofdstuk gaat over een museumbezoek van drie kinderen, waarvan de oudste iets vertelt tegen de jongste over wat ze eerder heeft uitgelegd aan de middelste. De alinea gaat als volgt:
‘Wat ik die dag tegen Malcolm heb gezegd, Jonah, is dat je je helemaal in kunst kunt verdiepen. Je moet je oog trainen. Maar wat betreft de vraag wat het kunstwerk te betekenen heeft: geen enkele boekgeleerde zal je voorschrijven wat je van een bepaald schilderij moet vinden. Kunst is subjectief. Wat voor troost of plezier je uit een schilderij haalt, ligt helemaal aan jezelf. Het kunstwerk communiceert alleen met jou. Er zijn te veel zogenaamde deskundigen die van kunst politiek maken, omdat ze van mening zijn dat belangrijke kunstenaars altijd dezelfde overtuiging zijn toegedaan als zij. Maar kunst is pas in de allerlaatste plaats politiek. Bah, bah en nog eens bah. Kunst moet je altijd met een open geest tegemoet treden. Vertrouw op je oog en je hart.’

Terwijl ik beelden aan het fotograferen was in Huizen hoorde ik dat daar een Beeldenroute in de maak was en dat daar ook een boekje van zou komen. Als aankondiging van die route en dat boekje heb ik in 2015 voor de Gooi en Eemlander de volgende pagina gemaakt. Op de dag van de presentatie verschenen er nog eens twee pagina’s met onder andere het verhaal van de toenmalige wethouder Gerrit Pas, met wie ik die route heb gefietst.